Nagellak, nee, regen en zonneschijn
Door: Annerieke
Blijf op de hoogte en volg Annerieke
23 December 2017 | Griekenland, Panagioúda
Marhaba lieve peopletjes!
Daar ben ik weer vanuit Lesbos. Begint al lekker. Mijn eerste blog is een dag te laat. Heb daarom ook gelijk maar besloten om te proberen steeds een blog van 2/3 dagen te schrijven. Deze blog gaat over 3 dagen. Laat ik maar gewoon bij het begin beginnen.
Donderdag 21 december gaat om 05.00 ongeveer de wekker. De dag begint gelijk goed, want de groep die al eerder een vlucht had heeft problemen gehad met de tickets. Dus nog even dubbelchecken en bellen of onze tickets wel goed zijn en de laatste dingetjes inpakken. Gauw een kom brinta naar binnen werken (klaargemaakt door papa en mama). Dan Hanna uit bed trommelen (#zoveelliefdevoormij) en samen met elkaar lezen en bidden voordat de reis gaat beginnen. Dan andere mensen oppikken en onderweg naar Dusseldorf. Vandaar vliegen naar Athene en ’s avonds om 6 uur plaatselijke tijd (het is een uur later) landen we in Mitilini. Gauw een taxi pakken en naar Panagiouda. Aangezien we geen zin hebben om te koken, crashen we met z’n 14en in een restaurantje. Lekker de plaatselijke economie gespekt dus. We zagen nog net geel geldtekens in de ogen van de eigenaar haha. Vervolgens naar huis. Tas uitpakken en kast inpakken en daarna gelijk maar slapen. Morgen de eerste shift!
Om 6.35 gaat de wekker van Rhodé. Gisteravond hebben we namelijk alles gekocht voor tosti’s en zij is zo schattig om ons (Majdouline, , Myrthe en ik) een ontbijt te bed brengen. Vandaag was ik overigens aan de beurt (maar dat komt zo). Dan om 5 voor half 8 met een groepje bidden en onderweg naar Skiniko (koffiewinkeltje) waar we opgepikt zullen worden. De bus van vorige zomer is bijna in nog slechtere staat. Er zitten geen stoelen meer in namelijk. Met z’n 13en dus lekker achterin de bus en drie op de voorbank (spoiler: iedereen heeft het overleefd). Het kamp is ongeveer 10 minuten rijden. Daar aangekomen rollen we met z’n allen de auto uit en vallen we het kamp binnen. Bij info wachten we op de persoon die ons de training gaat geven. Na een praatje van iemand die er al langer op het kamp is, leiden Jochebed en ik de groep een beetje rond in het kamp. Daarna begint de shift echt. Met z’n 14en mogen we beginnen bij info. De eerste opdracht doet zich algauw aan. Met behulp van een vertaler kom ik achter het verhaal van een vrouw. Zij wil dat ik mee ga kijken bij haar tent. Het komt erop neer dat haar hele tent door de regen onder water staat en dat er niks meer droog is. Ik probeer het water uit het doek er boven weg te lozen en een jongen schiet te hulp. De littekens op zijn armen vertellen genoeg. Meer dan het water weglozen kan ik niet doen. Er zijn daar namelijk niet genoeg spullen voor. Het enige wat ze kan doen is wachten tot het droog wordt. Daarna weer terug naar info. Ik word gevraagd om een meisje te helpen in de New Arrivals (NA) tent. Ze moet naar de dokter, want ze is drie maanden zwanger en voelt zich niet goed. Daar aangekomen vraag ik haar om haar papieren. Haar geboortejaar: 2003! Zomaar een paar verhalen uit het kamp. Gelukkig zijn er ook andere dingen die soort voor balans zorgen. Zo probeert een van de vertalers mij farsi en arabisch te leren (lukt niet echt), maar het levert leuke momenten op als ik mensen vervolgens te woord probeer te staan. Nog iets anders leuks. Op het moment dat wij iets moeten tillen in het kamp resulteert dit er eigenlijk altijd in dat ik zonder spullen achter een van de mannen aanloop. Ik mag blijkbaar zelf niks tillen namelijk. Vind ik heel erg, dat snappen jullie.
Na onze shift gaan we lekker naar huis (wij wel) en kunnen we douchen en weer warm worden. Majdouline haalt ondertussen heerlijke boodschappen en we sluiten de avond af met PIZZZAAAA (#nogmeerliefde). Ooohja. Ik werk ook nog even aan een opdracht voor school. Jup. Zwaaaar leven haha. Daarna lekker gauw slapen, want morgen shift 2! Ik heb er zin in!
Vandaag zelfde verhaal. Vroeg de wekker. Nu ben ik alleen degene die de tosti’s mag maken. Ben ik supergoed in, dat scheelt (een van de drie dingen die ik kan koken/maken). Vandaag is de Women’s day. Lekker dus nagels lakken, loomarmbandjes maken en breien. De vrouwen breien dan. Ik niet. Ze lachen me uit als ik ze met handen en voeten probeer uit te leggen dat ik het niet kan. Gelukkig kan ik me wel buiten nuttig maken bij de kinderen. Met 2 potjes nagellak en remover houd ik ze een halfuur bezig. Daarna buigen ze zich met z’n allen over mijn nagels. Het ziet er niet uit, maar ik kan het toch niet over mijn hart verkrijgen het eraf te halen. Ondertussen vertelt een meisje ook nog: My friend! Me. Athens tomorrow. Dit is supergoed nieuws, want dan mag ze dus weg uit het kamp!
Verder sta ik de rest van vandaag bij info. Samen met de vertalers probeer ik zo goed mogelijk te antwoorden op de vragen van de mensen. Heel vaak zeggen we nee en kunnen we niet zoveel voor de mensen betekenen. Graag zou je het anders zien, maar er is nou eenmaal niet genoeg materiaal voor 5000 mensen. Nog wel een grappig verhaal. Er kwamen twee Farsi mannen bij info om te vragen om een schroevendraaier of een tang. We mogen dit niet zomaar weggeven, dus ik moest met ze mee lopen. Voordat ik weet wat ze aan het doen zijn hebben ze een kabel uit de elektriciteitskast van level 4 geknipt. Het halve kamp is namelijk zonder stroom en ze willen graag zorgen dat ze zelf elektriciteit hebben. Heel begrijpelijk natuurlijk, maar dit was niet helemaal de bedoeling!
Om half 6 zit de dag er weer op en gaan we naar huis. Majdouline en ik koken het eten (spaghettiii) en daarna doen we Yathzee en kletsen we. De rest van de avond vullen we op met onze beste vriend Netflix en het schrijven van de blogs en dagboeken. Morgen en maandag (1e kerstdag) hebben we vrij! Lekker uitslapen dus en morgen naar de kerk! Maandag waarschijnlijk naar de vlakte met alle zwemvesten en boten. Het wordt een bijzondere kerst! Toch geniet ik hier wel. We verkopen vaak nee, maar er zijn ook echt momenten dat we de mensen wel blij kunnen maken. Of het nou dat ene jongetje is waar je even mee ronddraait in de lucht (en die later terugkomt om dankjewel te zeggen) of die ene mevrouw waar je een stuk touw aan kan geven, zodat ze haar spullen op kan hangen. Het kamp is no good en een groot probleem, maar op deze manier proberen we er toch wat aan te verbeteren!
Lieve mensjes, allemaal een fijne kerst. Waardeer de dingen die je thuis hebt en vergeet Hem niet die naar de aarde kwam en geen huis had voor de kerst!
"Asleep In The Hay"
Many a man has sought to be God
Destroying the world on his way
But only one God ever thought to be man
And he was born on Christmas day
Many a pauper has reached for the stars
Dreaming of wealth he would own
But the richest of all gave everything up
As a star led the way to His home
The world unaware that the baby was born
None seemed to care on that first Christmas morn
Only shepherds came running from hills far away
To see the king of all kings
To bow and obey
The baby asleep in the hay
The magi wore crowns as they carried their gifts
To the foot of an old manger bed
That cradled the king who would rule the whole world
With a crown of thorns on his head
The world unaware that the baby was born
None seemed to care on that first Christmas morn
Only shepherds came running from hills far away
To see the king of all kings
To bow and obey
The baby asleep in the hay
Majesty, sovereignty, power and might
In the skin of a baby that first Christmas night
No triumphal entry as He came to this world
Just born of a scared little girl
The world unaware that the baby was born
None seemed to care on that first Christmas morn
Only shepherds came running from hills far away
To see the king of all kings
To bow and obey
The baby asleep in the hay
The baby asleep in the hay
Daar ben ik weer vanuit Lesbos. Begint al lekker. Mijn eerste blog is een dag te laat. Heb daarom ook gelijk maar besloten om te proberen steeds een blog van 2/3 dagen te schrijven. Deze blog gaat over 3 dagen. Laat ik maar gewoon bij het begin beginnen.
Donderdag 21 december gaat om 05.00 ongeveer de wekker. De dag begint gelijk goed, want de groep die al eerder een vlucht had heeft problemen gehad met de tickets. Dus nog even dubbelchecken en bellen of onze tickets wel goed zijn en de laatste dingetjes inpakken. Gauw een kom brinta naar binnen werken (klaargemaakt door papa en mama). Dan Hanna uit bed trommelen (#zoveelliefdevoormij) en samen met elkaar lezen en bidden voordat de reis gaat beginnen. Dan andere mensen oppikken en onderweg naar Dusseldorf. Vandaar vliegen naar Athene en ’s avonds om 6 uur plaatselijke tijd (het is een uur later) landen we in Mitilini. Gauw een taxi pakken en naar Panagiouda. Aangezien we geen zin hebben om te koken, crashen we met z’n 14en in een restaurantje. Lekker de plaatselijke economie gespekt dus. We zagen nog net geel geldtekens in de ogen van de eigenaar haha. Vervolgens naar huis. Tas uitpakken en kast inpakken en daarna gelijk maar slapen. Morgen de eerste shift!
Om 6.35 gaat de wekker van Rhodé. Gisteravond hebben we namelijk alles gekocht voor tosti’s en zij is zo schattig om ons (Majdouline, , Myrthe en ik) een ontbijt te bed brengen. Vandaag was ik overigens aan de beurt (maar dat komt zo). Dan om 5 voor half 8 met een groepje bidden en onderweg naar Skiniko (koffiewinkeltje) waar we opgepikt zullen worden. De bus van vorige zomer is bijna in nog slechtere staat. Er zitten geen stoelen meer in namelijk. Met z’n 13en dus lekker achterin de bus en drie op de voorbank (spoiler: iedereen heeft het overleefd). Het kamp is ongeveer 10 minuten rijden. Daar aangekomen rollen we met z’n allen de auto uit en vallen we het kamp binnen. Bij info wachten we op de persoon die ons de training gaat geven. Na een praatje van iemand die er al langer op het kamp is, leiden Jochebed en ik de groep een beetje rond in het kamp. Daarna begint de shift echt. Met z’n 14en mogen we beginnen bij info. De eerste opdracht doet zich algauw aan. Met behulp van een vertaler kom ik achter het verhaal van een vrouw. Zij wil dat ik mee ga kijken bij haar tent. Het komt erop neer dat haar hele tent door de regen onder water staat en dat er niks meer droog is. Ik probeer het water uit het doek er boven weg te lozen en een jongen schiet te hulp. De littekens op zijn armen vertellen genoeg. Meer dan het water weglozen kan ik niet doen. Er zijn daar namelijk niet genoeg spullen voor. Het enige wat ze kan doen is wachten tot het droog wordt. Daarna weer terug naar info. Ik word gevraagd om een meisje te helpen in de New Arrivals (NA) tent. Ze moet naar de dokter, want ze is drie maanden zwanger en voelt zich niet goed. Daar aangekomen vraag ik haar om haar papieren. Haar geboortejaar: 2003! Zomaar een paar verhalen uit het kamp. Gelukkig zijn er ook andere dingen die soort voor balans zorgen. Zo probeert een van de vertalers mij farsi en arabisch te leren (lukt niet echt), maar het levert leuke momenten op als ik mensen vervolgens te woord probeer te staan. Nog iets anders leuks. Op het moment dat wij iets moeten tillen in het kamp resulteert dit er eigenlijk altijd in dat ik zonder spullen achter een van de mannen aanloop. Ik mag blijkbaar zelf niks tillen namelijk. Vind ik heel erg, dat snappen jullie.
Na onze shift gaan we lekker naar huis (wij wel) en kunnen we douchen en weer warm worden. Majdouline haalt ondertussen heerlijke boodschappen en we sluiten de avond af met PIZZZAAAA (#nogmeerliefde). Ooohja. Ik werk ook nog even aan een opdracht voor school. Jup. Zwaaaar leven haha. Daarna lekker gauw slapen, want morgen shift 2! Ik heb er zin in!
Vandaag zelfde verhaal. Vroeg de wekker. Nu ben ik alleen degene die de tosti’s mag maken. Ben ik supergoed in, dat scheelt (een van de drie dingen die ik kan koken/maken). Vandaag is de Women’s day. Lekker dus nagels lakken, loomarmbandjes maken en breien. De vrouwen breien dan. Ik niet. Ze lachen me uit als ik ze met handen en voeten probeer uit te leggen dat ik het niet kan. Gelukkig kan ik me wel buiten nuttig maken bij de kinderen. Met 2 potjes nagellak en remover houd ik ze een halfuur bezig. Daarna buigen ze zich met z’n allen over mijn nagels. Het ziet er niet uit, maar ik kan het toch niet over mijn hart verkrijgen het eraf te halen. Ondertussen vertelt een meisje ook nog: My friend! Me. Athens tomorrow. Dit is supergoed nieuws, want dan mag ze dus weg uit het kamp!
Verder sta ik de rest van vandaag bij info. Samen met de vertalers probeer ik zo goed mogelijk te antwoorden op de vragen van de mensen. Heel vaak zeggen we nee en kunnen we niet zoveel voor de mensen betekenen. Graag zou je het anders zien, maar er is nou eenmaal niet genoeg materiaal voor 5000 mensen. Nog wel een grappig verhaal. Er kwamen twee Farsi mannen bij info om te vragen om een schroevendraaier of een tang. We mogen dit niet zomaar weggeven, dus ik moest met ze mee lopen. Voordat ik weet wat ze aan het doen zijn hebben ze een kabel uit de elektriciteitskast van level 4 geknipt. Het halve kamp is namelijk zonder stroom en ze willen graag zorgen dat ze zelf elektriciteit hebben. Heel begrijpelijk natuurlijk, maar dit was niet helemaal de bedoeling!
Om half 6 zit de dag er weer op en gaan we naar huis. Majdouline en ik koken het eten (spaghettiii) en daarna doen we Yathzee en kletsen we. De rest van de avond vullen we op met onze beste vriend Netflix en het schrijven van de blogs en dagboeken. Morgen en maandag (1e kerstdag) hebben we vrij! Lekker uitslapen dus en morgen naar de kerk! Maandag waarschijnlijk naar de vlakte met alle zwemvesten en boten. Het wordt een bijzondere kerst! Toch geniet ik hier wel. We verkopen vaak nee, maar er zijn ook echt momenten dat we de mensen wel blij kunnen maken. Of het nou dat ene jongetje is waar je even mee ronddraait in de lucht (en die later terugkomt om dankjewel te zeggen) of die ene mevrouw waar je een stuk touw aan kan geven, zodat ze haar spullen op kan hangen. Het kamp is no good en een groot probleem, maar op deze manier proberen we er toch wat aan te verbeteren!
Lieve mensjes, allemaal een fijne kerst. Waardeer de dingen die je thuis hebt en vergeet Hem niet die naar de aarde kwam en geen huis had voor de kerst!
"Asleep In The Hay"
Many a man has sought to be God
Destroying the world on his way
But only one God ever thought to be man
And he was born on Christmas day
Many a pauper has reached for the stars
Dreaming of wealth he would own
But the richest of all gave everything up
As a star led the way to His home
The world unaware that the baby was born
None seemed to care on that first Christmas morn
Only shepherds came running from hills far away
To see the king of all kings
To bow and obey
The baby asleep in the hay
The magi wore crowns as they carried their gifts
To the foot of an old manger bed
That cradled the king who would rule the whole world
With a crown of thorns on his head
The world unaware that the baby was born
None seemed to care on that first Christmas morn
Only shepherds came running from hills far away
To see the king of all kings
To bow and obey
The baby asleep in the hay
Majesty, sovereignty, power and might
In the skin of a baby that first Christmas night
No triumphal entry as He came to this world
Just born of a scared little girl
The world unaware that the baby was born
None seemed to care on that first Christmas morn
Only shepherds came running from hills far away
To see the king of all kings
To bow and obey
The baby asleep in the hay
The baby asleep in the hay
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
