Jij bent megagroot probleem..

Hello my friend! How are you! (dit is de groet die we de hele dag horen, dus ook maar even voor de blog).

Het gaat goed hier op Lesbos. Of in ieder geval met mij! Het werk is heel erg vermoeiend, maar wel uitdagend en leuk. Het contact met de meeste mensen verloopt leuk en veelal accepteren ze wat je zegt. Er zijn ook mensen die niet zo aardig blijven in het contact, maar dit is ook wel weer begrijpelijk, omdat bijna het enige wat ze horen is: ‘I’m sorry. Ik zou willen dat het anders was, maar ik kan nu niks voor u doen. U moet wachten’. Op veel vragen moeten we dit antwoord namelijk geven. Dit is heel erg irritant en ook een beetje moed ontnemend. Je zou de mensen zo graag meer willen geven. Maar er zijn gewoon niet genoeg middelen en niet genoeg mensen die kunnen helpen. Zo was het gisteren zo dat mensen konden komen om een kledingticket. Hiervoor moeten ze hun papieren geven en dan is er iemand die checkt in de computer waar ze moeten zijn en hoelaat. Op een gegeven moment stonden er echter zo’n 60 mensen voor info, die allemaal kledingtickets wilden. Er kon alleen maar een persoon de computer bedienen. Uiteindelijk kwam dit er dus op neer dat we heel veel papieren aan het einde van de shift terug moesten geven, omdat het niet voor iedereen gelukt was. Deze mensen hadden alleen wel allemaal staan wachten. Dit systeem is dus nog niet echt optimaal en daarom werd er vandaag ook een iets betere poging gewaagd. Verder heb ik gister, naast de clothing, boodschappen gedaan (touw, sloten, gereedschap).

’s Avonds hebben we supergezond en onpraktisch gegeten. We hebben namelijk (echt gebeurd) aardappels geschild (met een ribbelmes, omdat er geen andere messen zijn) en daarnaast hebben we broccoli gekookt en vissticks gebakken. Superlekker! Daarna waren we allemaal heel moe en hebben we dus lekker gedoucht en zijn we vervolgens gaan slapen. Echt Personal Record, om 9 uur al in bed :O.

Maar goed, vandaag ging de wekker ook gewoon weer om half 7. Snel aankleden en eten, om een keer wel op tijd buiten te zijn. Vervolgens weer wachten op de bus (had dus net zo goed wat langer in bed kunnen blijven liggen), omdat ze maar een klein busje hebben wat ons rijdt en we zijn ondertussen met 18 mensen. Het moet dus in twee delen. Gelukkig konden we onder het wachten genieten van de zonsopgang boven de haven. Toen we vervolgens in het kamp aankwamen liepen we gelijk door naar info. Hier vindt namelijk elke ochtend de briefing plaats. De dominee komt daar een korte (5 minuten) meditatie houden en we bidden met elkaar. Dan worden de taken verdeeld. Vandaag moest ik opnieuw naar Mitilini en de Lidl om boodschappen in te slaan. Het is weer niet gelukt om een toner voor de printer te halen, maar er is wel een hele hoop aan schoonmaakspullen, bezems en dingen ingeslagen. Toen we dit vervolgens op het kamp brachten, moesten we de spullen wel nog bewaken. Niet helemaal gelukt. Er stond namelijk een buts kinderen om me heen, terwijl ik de bus aan het uitladen was. Eentje is het vervolgens gelukt om een pak schoonmaakdoekjes te alibaba-en (alibaba = ‘dief’), maar laten we maar hopen dat hij het gebruikt om zijn tent schoon te maken. Of de wc ofzo. Mag namelijk ook wel eens gebeuren. Toen het vervolgens gelukt was om de rest wel veilig uit te laden, was de volgende taak om weer bij info te staan. Hier moeten we de mensen te woord staan die met vragen komen. De clothing was ondertussen echter ook weer bezig, waardoor alles weer lekker door elkaar liep en we de dingen heel erg in het gareel moesten houden. Eindconclusie is dat niet iedereen een clothing ticket heeft, maar dat we wel een heel aantal mensen hebben kunnen helpen. Verder heb ik een jongen geholpen die zijn papieren kwijt geraakt was en door de aanwezige organisaties steeds van het kastje naar de muur gestuurd werd. Ik ging daarom helemaal in functie met hem mee om de mensen zover te krijgen om hem toch zijn papieren te geven haha. Toen ik dat afgerond was lag de volgende taak alweer klaar. Het was namelijk de bedoeling dat er een heel aantal mensen vandaag weg zouden gaan uit het kamp. We moesten er daarom voor zorgen dat deze mensen op tijd klaar zouden zijn voor de transfer en dat hun plek vervolgens ook vrij bleef, zodat er nieuwe mensen in konden. Hier waren we allemaal heel hard mee bezig, toen er ineens een familie terugkwam met de mededeling dat ze niet meer met de transfer mee konden. Lekker chaos dus, want er zaten alweer nieuwe mensen op hun oude plek.

Om dit allemaal te regelen hebben we trouwens ‘beschikking’ over een heel aantal vertalers. Dit zijn zelf ook vluchtelingen, die ons vrijwillig helpen. Echt als die mensen er niet waren :O. Onder al het werk leren deze mensen vaak ook een paar woorden van ons. Zo hoorde ik vandaag ineens dat ik een megagroot probleem was van de vertalers. Dit was alleen best wel positief (enigszins), want hij zei vervolgens dus dat ik niet serieus genomen werd door mensen, omdat ik de hele tijd lach. Aan de ene kant dus een leuk compliment, maar aan de andere kant is het natuurlijk wel soort de bedoeling dat ik iets van serieusheid uitstraal. Niet gelukt dus. Haha. Oohja je hoort ook de hele dag trouwens dat wij Nederlanders alleen maar met de g praten. Groot probleem. Alles met de g. Maar goed dit was mijn verhaal wel weer een beetje. Fijne avond nog en tot over 2 dagen! Morgen en vrijdag hebben we waarschijnlijk een shift van 10.00-19.00 dus we kunnen een beetje uitslapen :O.

OH JA TROUWENS. NOG EEN BELANGRIJK DING. WE HEBBEN VANAVOND ZELF FRIET GEBAKKEN. SUPERLEKKER. ALLES IS OP. Dat moest ik nog even kwijt. Vandaag niet echt gezond dus. Maar goed.

Nu ga ik in ieder geval even douchen en daarna doe ik hullegjer (vrij vertaald uit het Fries: helemaal) niks meer.

Kissies,
Annerieke